پرستار کودک

از اولین روزهای پزشکی حرفه‌ای، برای پزشکان مرسوم بود که برای ویزیت، به خانه بیماران مراجعه کنند. تماس گرفتن با پزشکی که به خانه بیاید تا بیمار را در آسایش خانه، درمان کند، امری عادی بود. زیرا در آن زمان بسیاری از بیماران، وسیله نقلیه برای مراجعه به مطب پزشکان را نداشتند.

علاوه‌ بر این، اگر فرد به دلیل شدت بیماری توان راه رفتن نداشت، نمی‌توانست به ملاقات پزشک برود. وقتی بیمار از تب شدید رنج می‌برد یا به سختی می‌توانست از رختخواب بلند شود، چگونه می‌خواست خود را به مطب دکتر برساند؟ آن زمان، آمبولانسی هم وجود نداشت که بیمار را به بیمارستان منتقل کند. بنابراین هیچ راه‌ حلی باقی نمی‌ماند، جز این که پزشک به خانه بیمار بیاید. به این‌ ترتیب، در مواقع اضطراری، به پزشک پیغام می‌دادند که به سرعت خود را به منزل بیمار برساند. علاوه‌ بر این، اکثر پزشکان، پزشک عمومی بودند و احتمالا همه درمان‌ها را از عمل‌های جزئی گرفته تا جراحی انجام می‌دادند. آن‌ها می‌دانستند که چگونه آلرژی‌ها را درمان، دمای بدن بیمار را اندازه‌گیری کنند و نوزادان را به دنیا بیاورند. بدین‌ترتیب ویزیت دکتر در منزل انجام می‌شد و بیمار از روش‌های درمانی و داروهایی که توسط پزشک برای او تجویز می‌شد، استفاده می‌کرد.